Een vrouw van middelbare leeftijd komt naar de balie en wenkt me naar hem, terwijl ze zoekt haar portemonnee voor iets.

Vrouw: “Bent u de apotheker?”

Pharmama: “Ja?”

Vrouw (trekt een Ziplock plastic zakje uit haar tas) “je zou Kunnen een kijkje nemen?”

(Ze violen op de bovenkant van de plastic zak) “Zijn de luizen?”

Pharmama: (enigszins hectische): “Haaaalt! Open hem dan niet!!”

Vrouw (loopt vast in het midden van de beweging): “Maar …”

Pharmama: “ik kan kijken in de zak.”

(een korte blik): “Ja … deze zijn luizen.”

… en ze waren nog in leven. Nee, ik heb het niet nodig op mijn teller.

Nee, nee, nee …