Een vakantie met familie Pharmama – dag 5

Vandaag de dag is het een hele klus zijn, wisten we al. Met de ingang naar het Ngorongoro national Park we verlaten de verharde wegen. Tegelijkertijd lijkt ons hebben het echt goed weer te verlaten. Het is op de rand van de krater, waar we nu gaan, vaak Mistig en koel, wisten we. Maar dit is een echte wolkbreuk, met slechte zichtbaarheid en gladde wegen. Nou, ik wilde avontuur, nu snap ik het.

Maar de wolken breken binnenkort weer aan en op onze pee stop bij de toiletten bij het vertrek in de krater, de zon schijnt weer.

Het schrijven is van het Moment, iets over de toiletten hier. Ze zijn echt verbazingwekkend goed, zelfs in de meest afgelegen plaatsen in het Park. Sitzklos, redelijk schoon, met wc-papier en een douche kop apart. Het water soms niet, of niet goed gaat, maar in principe, ik ben positief onder de indruk. we hebben doorgemaakt nog erger. Veel is. En Junior is eigenlijk een beetje lastig. Dat hij niet wil dan gewoon … door te gaan in dergelijke gebieden, waar sprake is van alleen al van X kilometer heeft iets van een mogelijkheid, gaat het om … spannend.

Vandaag zijn we gaan niet in de krater, maar van de Serengeti. Het betekent ook hier: naar beneden. In het vlak van de Maasai het hoeden van hun kudden en rijden ze op zoek naar water. Er zijn ook (minstens) 3 Maasai dorpen, die waren speciaal gebouwd voor toeristen op de weg, zodat u kunt bezoeken. We onthouden echter. Junior heeft gezien dat je in Kenia en op een of andere manier heeft indruk op hem te Springen en te schreeuwen in plaats van negatieve. Of in andere woorden: je maakte hem bang, en hoewel dit interessant om hem, de hutten en (nog beter) een Demonstratie van hoe een houtvuur … naar Hem dat is genoeg op het moment. En we hebben gezien dat ze nu 3 Keer, dus … Dank u, nee.

Hiervoor gebruik ik tegenwoordig de break om te tonen dat onze leiders van mijn reisbescheiden, waar het zegt dat we vliegen van Arusha en Kilimanjaro. Er is een lange discussie tussen de twee, de gevolgen van een paar telefoons en SMS ‘ en van hen, en ten slotte de chauffeur maakt een foto van de documenten.

“Dit is ongebruikelijk dat we vliegen van Arusha?”, Vraag ik. “Ja.” komt het nogal beknopt antwoord. Bij u is iets anders, blijkbaar. Goed. Nou we hebben gewist dat.

We bump en rumble door de ingang van de Serengeti. na die bult, en we rumble op, dit keer van de hoofdweg, die (zoals alles hier) direct ongelooflijk stoffig. Met name als je naar de bus moet nemen over hetzelfde pad. Officiële holding-stations, is er niet, maar hij houdt altijd terug en laten van mensen. Ergens in de Savanne. Een geweldig gezicht.

De Serengeti is een grote, zeer plat, slechts enkele van de Kopjes (rock heuvels en bomen breken de Uitgestrektheid.

Op de eerste grote heuvel aan de ingang van het Park aan de registratie-centrum en tijd voor de lunchpauze. Je hebberig spreeuwen eyed schittering en rond staksenden marabou storks … En verdachte van de Park Rangers (don ‘ t feed the birds!).

Vanwege de Uitgestrektheid van de reis, tussen, dat we eigenlijk vinden van water-cursussen en Nijlpaarden en vele andere dieren. Met inbegrip van, helaas, een die ik graag zou willen hebben afgezien. De Tseetseevlieg kan een normale Afstotend niet van weerhouden, op al zijn ongelooflijk taai en ook een hit met de Hand, de manier stekker los. En de steken van de pijn. Mij heeft gevangen door de broek door … De dünkelste, ik droeg: olijf groen. Ze worden aangetrokken door donkere kleuren. Hassan bevestigd dat dit is een van de Tseetseevlieg. Ik grap dat ik weet over 2 weken… Als ik de slaapziekte. In de avond ga ik om dit te lezen … ik wist niet dat er een Symptoom is slapeloosheid?

Tegen deze, er is geen preventief middel. Tegen Malaria en al, zelfs als we nog steeds niet erg veel muggen gezien hebben, en toch mijn arme Teddybeer te steken van uw Junior of me, de malaria pillen we nemen op een regelmatige basis. Ondertussen is Junior niet onthouden actief, wanneer ik pak ze aan het begin van de nacht eten.

In de avond komen we bij de Lodge. Een Sopa Lodge, die deel uitmaken van een keten. Mooie luxe. Wij hebben kamers voor 1, zoals alle met uitzicht over de Serengeti (de Lodge is gelegen halverwege een heuvel) en (Yuppie!) roept Junior, zeer dicht bij het Zwembad.

Het diner is a la carte, wat betekent dat je kunt kiezen tussen 2 voorgerechten, 2 soepen, 4 hoofdgerechten (1 vegetarisch) en 2 Desserts.

Morgen gaat het vroeg, zo is het vandaag, niet te laat.

Geef een reactie