Het is niet een kwestie van recht,

Wat ik echt zou willen de tijden zou worden van een cursus over hoe om te gaan met ongegronde klachten. Bijvoorbeeld, als iemand een niet-zo beweerde Mevrouw ezelsbruggetjes, in de (waarschijnlijk) meer in de zeer vroege stadia van de ziekte van Alzheimer, dat we hebben besteld u geneesmiddelen op recept bij een andere apotheek. De apotheek heeft u geroepen, omdat je niet komen ophalen van de spullen. Heb je nog NOOIT iets heeft besteld zijn er, ze komen altijd alleen aan ons. We hebben zo te zijn.

Ik vraag (met toestemming van Mevrouw mnemotechnisch) in de andere apotheek via de telefoon. De apotheker kent de klant en de Situatie, zonder zich om het op te zoeken. De klant heeft blijkbaar al besteld een paar Keer was er dingen, en dan kon je de bestelling te annuleren dan weer omdat ze het niet halen. Blijkbaar heeft ze de arts er in de directe omgeving.

Ik informeer Mevrouw mnemonic van het telefoon gesprek en dat ik het moet laten hun orders te annuleren, hoeft u zich geen zorgen dus over moet.

Het is de klant niet naar me luisteren, want ik probeer haar uit te leggen. Het enige wat ze zegt op het einde: “dus Het was niet mijn schuld!”

Is het niet over schuld. Het is niet een kwestie van wie is “rechts”. Uw Probleem – en het is duidelijk voor mij is dat ik “gevangen” dat ze iets vergeten. Dit is een verlegenheid voor haar. U kunt niet toegeven.

Je hoeft het niet te doen. Voor mij is het belangrijker dat de Situatie wordt aangepast. Natuurlijk blijf ik uw Probleem in gedachten voor de Toekomst, want het zal de behoefte aan meer hulp, zodat bestellingen worden niet vergeten of niet duidelijk, wat iets is en hoe het wordt gebruikt.

Dienovereenkomstig, blijft het voor mij nu, veel meer dan ermee in te stemmen en haar geruststellen dat alles in orde is.

Of hoe om te gaan met het anders?

Geef een reactie